من خوشبختم 

             تاریخ اول اردیبهشت ماه-- دوم رجب  سال 1394

                  زمان سحرگاه ساعت چهارونیم 

 از بوی عطر شبوهابیدار شدم وضوگرفتم  سجاده سپیدم راگشودم  روبه قبله زانو زدم  

شکر خدای را بجا آوردم .قرآن کریم را باز کردم .سوره الرحمن آمد

کدامیک از نعمتهای پروردگارتان راانکار می کنید.

قلبم جواب داد هیچ کدام قابل انکار نیست به نماز شب ایستادم پایان نمازم با بانگ اذان صبح همراه شد نفس عمیقی کشیدم هوای سحرگاهی گلشن سحری بیاد ماندنی من خوشبختم 

یقین به خوشبختی خود دارم چه چیز ازین موهبت بالا تر چشمانم برکلام خدا زیانم ذاکر او .قلبم پر از محبت نسبت به او وبندگانش دیتهایم به سمت آسمان برای همه دعامی کنم فرج امام زمان عجلالله برای رهبرم برای اقتدار عزت ملت بزرگ ایران خدارا شکر زبانی دارم .خدا راشکر گوشم به کلام خدا آشنااست .منهم مثل همه هستم . با این تفاوت که فقط به خودم فکر نمی کنم فقط برای خودم نمیخواهم حل مشکل دیگران برایم نسبت به خودم اهمیت بیشتری دارد .

زبان ببندم نگفتم که ریاباشد. گفتم تابگویم ببینید. نعمت هارا وشاکر باشید همه شما خوشبخت هستید .

عطای نعمت را باید گفت .چه بسیاری از مردم که همه چیز دارند وباز ناسپاس هستند .از گفتن وبجای آوردن شکرش کوتاهی می کنند .

بسیاری از مردم یک روی سکه را می بینند ظاهر زندگی به خود ودیگران گیر می دهند .اینها از چشیدن طعم خوشیختی بی نصیب خواهند ماند .

            مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی